Rincon de la vieja (dag 12)

Vannacht was het eens een keer niet de storm regen of wind die ons wakkerhielden. Nee, overdag dachten we dat we hier eens goed konden pitten, niks dat ons wakker zou houden gelet op het weer......helaas liggen we onder een of andere fruitboom waarvan het fruit besluit 's nachts af te vallen op onze metalen golfplaten dakkie. Even een beat eronder en het zou een geweldig lange reggae plaat geworden zijn die ons uit de slaap hield. De oordopjes hebben wederom afgedaan.

Dus...weer voor de wekker wakker (het is ons niet 1 keer gebeurd dat we door de wekker wakker zijn geworden), op naar ons drie sterren hotel ontbijt. Na het ontbijt pakken we weer de spullen voor het nationale park van rincon de la vieja. We vertrekken met de zon in onze rug die naarmate we dichterbij het park zijn verdwijnt en plaatsmaakt voor bewolking en regen. De smile op het gezicht van Ruby verdwijnt in een even hard tempo als de wolken opdoemen. Ruby sputtert nog iets van de laatste keer jungle....Jos knikt maar trekt tegelijkertijd een mist op van noch ontkenning noch bevestiging. Een beetje zeg maar het buitenklimaat in het autoklimaat aan het trekken. Na deze onbevestigde statement van Ruby komen we via een tolweg bij het park aan. De top wordt per persoon geheven, als Jos dat van tevoren had geweten had Ruby in de kofferbak plaats kunnen nemen. Ff 1400 colonnes afgetikt om over een hobbelpad de weg te vervolgen.

Aangekomen kunnen we kiezen voor een twee uur durende tocht en een vier uur durende tocht. Ruby drukt haar stempel op de keuze en Jos weet al bij voorbaat dat het een verloren match is. Een twee uur durende tocht. We lopen langs wat slangen op sterk water die zich zouden ophouden in het park. Helaas hebben we geen slang gezien, behalve een tuinslang die geen functie meer had. De route loopt langs modderbaden, watervallen en hot spots. Mooi om te zien maar we merken aan onszelf dat we alleen nog maar voor de bijzondere dingen komen, het wandelen tussendoor doen we routinematig en lopen langs allerlei prachtige bomen voorbij. De magie is er een beetje vanaf, we zijn verwend in de afgelopen dagen en zijn toe aan een andere omgeving. Op zich dus niet verkeerd dat we morgen definitief de wouden, jungles en watervallen achter ons laten en inruilen voor zand tussen de tenen.

Terug in het hotel genieten we nog heel even van de zon bij het zwembad totdat....vul hem maar zelf in...we schuilen even onder ons afdakje van de lodge en maken het onszelf aangenaam. De vino klopt weer als vanouds en de regen vertelt opnieuw haar eigen verhaal waar we inmiddels oost Indisch doof voor zijn geworden. Omdat het alcoholpromillage van Jos rond etenstijd niet meer rijvaardig is, besluiten we bij het hotel te blijven eten. Net een voldoende scoorde het eten, maar de lange wachttijd alsook de drank en het eten apart afrekenen maakt dit toch een onvoldoende bij elkaar. Aan de andere kant was dit pas het tweede hotel waar een homo ober bediende, en aangezien wij ruimschoots open staan voor deze wat aparte vorm van liefde krijgt het eten alsnog een dikke onvoldoende.

Truste...tot in het zand!