Samara (dag 13)
19 juli 2018 - Sámara, Costa Rica
's.nachts de zonwering omlaag, lichten uit, airco standje geruisloos, wij wijn gezopen totdat we er echt genoeg van hadden, nog het laatste fruit uit de fruitboom geschud.. Al met al vertrouwden we erop dat we eens echt zouden doorslapen. Schat, hoe laat moet ik het wekkertje zetten, vraagt Ruby. Enigszins doet me dit denken aan de serie toen was geluk heel gewoon. En bedenk me met een blik op Ruby dat geluk niet heel gewoon is. Haar aanzien en vragende ogen bevestigen mijn geluk. Niets dat me uit mijn slaap gaat halen vannacht. Haar lichaam naast de mijne en ik antwoord nog voor mijn gedachten de vrije loop laten: doe maar half acht scheetje. Half acht so it is.
Om half vijf 's morgens schieten we allebei wakker. Jos, Jos, er klopt iemand op het raam. Jos verstaat maar de helft met zijn oordopjes en is gelijk paraat (Jos, Jos zullen we het doen bij het raam?). Even zijn oordopjes uit en de illusie is voorbij. Geklop op het raam, inderdaad. Observerend is het en vastbeslotend om niet open te doen slaan we het raam gade. Een vogeltje tikt meermaals op het raam zo blijkt gauw. Jos draait zich om en doet zijn oordopjes weer in. Wat een illusionist die vogel, en tegelijk vervloeken we hem want hij blijft nog even bezig. We staan dan uiteindelijk weer ver voor de wekker op. Nemen ons ontbijtje en op naar Samara.
Onderweg maakt de zon opnieuw plaats voor lluvia. We storen ons er allebei niet meer aan. Terwijl de tumba over de radio speelt lijkt het of de ruitenwissers ritmisch meebewegen. De muziek hier is vooral lokaal, en zo niet dan is het vooral jaren tachtig wat de klok tikt. Snap, Phil collins, 2brothersonthe4floor, allemaal kwamen ze voorbij en dat omdat onze Suzuki geen inlaat kent van een USB stick. We hebben allebei een beetje medelijden met Jos, een volle USB stick meegenomen met 8 gigabyte aan muziek en de grand vitara herkent slecht een cd-tje ( ja zo'n rond schijfje met max. 12 platen)....
We naderen Samara en de zon komt door, goed door. In het hotel staat ons weer een verassing te wachten, twee prachtige boeketten op ons bed. We laden de auto uit dacht Jos, maar Ruby staat al met haar bikini aan naast hem....tijd dus om naar het strand te gaan. Het strand laat zich duidelijk herkennen aan een scherpe kustlijn, ondanks dat we aan de zee liggen is het groen hier in overvloede. De zee is warm, de bronspot kan jaloers zijn op deze temperatuur, menig brunssummer die kapot gegaan is bij het afzwemmen van zijn kind zou hier geen seconde overleven. De luchtvochtigheid en hitte is geen ideale combinatie voor Jos. Het sjweet gutst hem uit zijn oren terwijl Ruby luchtig vertelt over hoe aangenaam het hier is. Wij vinden een compromis, drinken een biertje op het strand en vervolgens een aan het strand. We nemen nog een hotdog bij de lokale hotdogdealer. Het smaakt ons goed als we deze afspoelen met een cerveza. Op naar het sjwembad bij ons hotel.
Nog voordat we het hotel halen lijkt het Ruby een goed idee (Ruby? Ja Ruby!) om een sixpack bier te halen. We tikken iets meer dan 10 dollar af en geven elkaar nog net geen high five op de straat voor het bijzonder helder moment van Ruby.
Helaas duurde de sixpack nog geen twee uur. We nemen even wat frivole fotootjes in het zwembad en vervolgen onze weg naar het kamertje in het hotel ( want ja hoor....voordat we in samara kwamen hadden we onze eerste sixpack gekocht die we in de wijnkoelkastn koud hadden gelegd). Na nog een biertje of twee frissen we ons even op in de douche en gaan een hapje eten aan het strand. Mooie gezellige plaats, druk en romantisch. We mogen niet met de creditcard betalen dus Jos tast zeer diep in zij buidel om die luttele 30 euro af te tikken. Het eten was betaalbaar maar de sfeer onbetaalbaar.
Eenmaal terug in ons hotel, begeven we ons aan de Emilio. We leggen als vanouds een kaartje en verzinnen er wat activiteiten bij. Het zicht op het sjwembad en de Emilio doet de rest. Als we vannacht niet kunnen sjlapen dan ligt het opnieuw niet aan ons.
Om half vijf 's morgens schieten we allebei wakker. Jos, Jos, er klopt iemand op het raam. Jos verstaat maar de helft met zijn oordopjes en is gelijk paraat (Jos, Jos zullen we het doen bij het raam?). Even zijn oordopjes uit en de illusie is voorbij. Geklop op het raam, inderdaad. Observerend is het en vastbeslotend om niet open te doen slaan we het raam gade. Een vogeltje tikt meermaals op het raam zo blijkt gauw. Jos draait zich om en doet zijn oordopjes weer in. Wat een illusionist die vogel, en tegelijk vervloeken we hem want hij blijft nog even bezig. We staan dan uiteindelijk weer ver voor de wekker op. Nemen ons ontbijtje en op naar Samara.
Onderweg maakt de zon opnieuw plaats voor lluvia. We storen ons er allebei niet meer aan. Terwijl de tumba over de radio speelt lijkt het of de ruitenwissers ritmisch meebewegen. De muziek hier is vooral lokaal, en zo niet dan is het vooral jaren tachtig wat de klok tikt. Snap, Phil collins, 2brothersonthe4floor, allemaal kwamen ze voorbij en dat omdat onze Suzuki geen inlaat kent van een USB stick. We hebben allebei een beetje medelijden met Jos, een volle USB stick meegenomen met 8 gigabyte aan muziek en de grand vitara herkent slecht een cd-tje ( ja zo'n rond schijfje met max. 12 platen)....
We naderen Samara en de zon komt door, goed door. In het hotel staat ons weer een verassing te wachten, twee prachtige boeketten op ons bed. We laden de auto uit dacht Jos, maar Ruby staat al met haar bikini aan naast hem....tijd dus om naar het strand te gaan. Het strand laat zich duidelijk herkennen aan een scherpe kustlijn, ondanks dat we aan de zee liggen is het groen hier in overvloede. De zee is warm, de bronspot kan jaloers zijn op deze temperatuur, menig brunssummer die kapot gegaan is bij het afzwemmen van zijn kind zou hier geen seconde overleven. De luchtvochtigheid en hitte is geen ideale combinatie voor Jos. Het sjweet gutst hem uit zijn oren terwijl Ruby luchtig vertelt over hoe aangenaam het hier is. Wij vinden een compromis, drinken een biertje op het strand en vervolgens een aan het strand. We nemen nog een hotdog bij de lokale hotdogdealer. Het smaakt ons goed als we deze afspoelen met een cerveza. Op naar het sjwembad bij ons hotel.
Nog voordat we het hotel halen lijkt het Ruby een goed idee (Ruby? Ja Ruby!) om een sixpack bier te halen. We tikken iets meer dan 10 dollar af en geven elkaar nog net geen high five op de straat voor het bijzonder helder moment van Ruby.
Helaas duurde de sixpack nog geen twee uur. We nemen even wat frivole fotootjes in het zwembad en vervolgen onze weg naar het kamertje in het hotel ( want ja hoor....voordat we in samara kwamen hadden we onze eerste sixpack gekocht die we in de wijnkoelkastn koud hadden gelegd). Na nog een biertje of twee frissen we ons even op in de douche en gaan een hapje eten aan het strand. Mooie gezellige plaats, druk en romantisch. We mogen niet met de creditcard betalen dus Jos tast zeer diep in zij buidel om die luttele 30 euro af te tikken. Het eten was betaalbaar maar de sfeer onbetaalbaar.
Eenmaal terug in ons hotel, begeven we ons aan de Emilio. We leggen als vanouds een kaartje en verzinnen er wat activiteiten bij. Het zicht op het sjwembad en de Emilio doet de rest. Als we vannacht niet kunnen sjlapen dan ligt het opnieuw niet aan ons.
