Samara (dag 15)

21 juli 2018 - Sámara, Costa Rica

Nadat we gister een high vive hadden gegeven dat geen van ons beide ziek geworden is, brengt Ruby de w.c. meer dan gebruikelijk ( al is de gebruikelijke frequentie ook hoog en heeft voor menig wachttijd voor Jos gezorgd) een bezoek, zowel 's nachts als overdag. Ze houdt zich kranig en wil deze dag nog doorbrengen aan het strand. In de ochtend en de middag genieten we nog even van deze laatste echte dag. Teruggekomen van het strand horen we het onweer opkomen, gelukkig zet het niet door.

's avonds eten we Italiaans aan het strand. De porties zijn klein maar het eten is lekker. Er wordt live muziek gespeeld en de omgeving doet de rest. Het is niet aan de magische kant maar eerder aan de romantische.

De dag liep verder zoals gister voorspeld, saai, behalve het gebruikelijke hier waar wij niet echt meer raar van opkijken. Zo lopen we naar het restaurant en staat een locale gewoon nog geen drie meter van het politiestation af ( nou ja, politiekrot) gewoon te pissen tegen een boom. We hebben een compleet gezin van vier personen op 1 motor zien wegrijden. Geen verlichting op wat voor motorvoertuig dan ook is de standaard. Locals die even een visje gaan vangen in de zee en hun fiets achteloos op het strand kwakken. Motorrijders die in Nederland nog niet oud genoeg zouden zijn om zonder kinderzitje op de achterbank van de auto plaats te nemen. Auto's waar jarenlang niet meer in gereden is en als oud ijzer langs de weg dienst doen. Omgevallen bomen en takken op het strand waar je in Nederland een godsvermogen kwijt voor bent als decoratiemateriaal liggen hier voor het oprapen. Overal benzinegeur en nog steeds verbazen we ons waar het vandaan komt. Veel opzettelijke brandjes langs de weg waarvan wij gelijk denken hoe het toch kan zijn dat het hele land niet in de hens staat. En ga zo maar door.....

We zien een beetje op morgen tegen San José. Tomtom zegt 4,5 uur...dus dat wordt ff afzien. Morgenavond de laatste reislog .... tot morgen.