Samara (dag 14)
20 juli 2018 - Sámara, Costa Rica
We hebben redelijk geslapen maar worden toch ruim voor de wekker wakker. Het begint een gewoonte te worden helaas. Dit keer geen fruit dat op het dak valt, vogel die tegen het raam tikt of het weer die ons wakker houdt. Gewoon misschien ons ritme.
Het ontbijt is prima en we snellen ons gauw naar het strand. Om 09.00 uur 's ochtends zetten we ons op onze handdoekje en verwonder onszelf dat we vrijwel de enige zijn op het uitgestrekte strand. De zon schijnt goed, anderhalve liter fles water is na anderhalf uur op. Het water komt rechtstreeks uit de poriën vandaan. Genietend van de rust en de zee zeggen we twee uur later het strand gedag. We willen nog ff met de kinderen bellen in het hotel, bij het zwembad. En ook hier zijn we alleen. Opnieuw rustgevend. We nemen wat crackers als lunch want zoveel honger hebben we niet, het weer en de luchtvochtigheid zorgen ervoor dat we niet echt honger of trek hebben. We wachten tot onze kamer is gepoetst. Inmiddels is de zon achter een partij wolken verdwenen. Blij dat we 's.ochtends al.genoten hadden van de zon besluiten we een strandwandeling te doen.
Anderhalf uur hebben we gelopen met een kleine pauze op een boomstammetje na. We zetten ons even samen en zonder dat we met elkaar praten zien en merken we dat onze gedachten een zijn. Hoe zou het thuis zijn?,ik mis de kinderen..... en friture van der broek. De vakantie is een enorme ervaring, een avontuur met schitterende belevenissen, de natuur meer dan prachtig, maar het spreekwoordelijke gezegde dat nergens het klokje tikt als thuis kunnen we beamen.
We schieten nog een paar foto's op het strand en lopen terug naar het hotel. Even een biertje want dat hadden we meer dan dik verdient na zo'n lange wandeling. We douchen ons en gaan een hapje eten in ons eigen hotel, het stond immers als.een van de betere restaurants aangegeven in de reisgids. De reisgids heeft het geheel correct. Jos geniet van zijn verse zeebaars, die vanochtend nog vrolijk rondzwom. Ruby bestelt een lekker malse tonijn. De buikjes goed gevuld nemen we plaats op ons terras.
Vandaag dus een rustige dag en voor morgen wordt hetzelfde voorspelt. Lekker even terug naar onszelf, genietend van de omgeving. We beseffen ons dat het wat minder lekker wegleest, zo'n saaie dagverslag op.onze reislogger, wie weet wat morgen weer is. En wat we dan beleven...
Het ontbijt is prima en we snellen ons gauw naar het strand. Om 09.00 uur 's ochtends zetten we ons op onze handdoekje en verwonder onszelf dat we vrijwel de enige zijn op het uitgestrekte strand. De zon schijnt goed, anderhalve liter fles water is na anderhalf uur op. Het water komt rechtstreeks uit de poriën vandaan. Genietend van de rust en de zee zeggen we twee uur later het strand gedag. We willen nog ff met de kinderen bellen in het hotel, bij het zwembad. En ook hier zijn we alleen. Opnieuw rustgevend. We nemen wat crackers als lunch want zoveel honger hebben we niet, het weer en de luchtvochtigheid zorgen ervoor dat we niet echt honger of trek hebben. We wachten tot onze kamer is gepoetst. Inmiddels is de zon achter een partij wolken verdwenen. Blij dat we 's.ochtends al.genoten hadden van de zon besluiten we een strandwandeling te doen.
Anderhalf uur hebben we gelopen met een kleine pauze op een boomstammetje na. We zetten ons even samen en zonder dat we met elkaar praten zien en merken we dat onze gedachten een zijn. Hoe zou het thuis zijn?,ik mis de kinderen..... en friture van der broek. De vakantie is een enorme ervaring, een avontuur met schitterende belevenissen, de natuur meer dan prachtig, maar het spreekwoordelijke gezegde dat nergens het klokje tikt als thuis kunnen we beamen.
We schieten nog een paar foto's op het strand en lopen terug naar het hotel. Even een biertje want dat hadden we meer dan dik verdient na zo'n lange wandeling. We douchen ons en gaan een hapje eten in ons eigen hotel, het stond immers als.een van de betere restaurants aangegeven in de reisgids. De reisgids heeft het geheel correct. Jos geniet van zijn verse zeebaars, die vanochtend nog vrolijk rondzwom. Ruby bestelt een lekker malse tonijn. De buikjes goed gevuld nemen we plaats op ons terras.
Vandaag dus een rustige dag en voor morgen wordt hetzelfde voorspelt. Lekker even terug naar onszelf, genietend van de omgeving. We beseffen ons dat het wat minder lekker wegleest, zo'n saaie dagverslag op.onze reislogger, wie weet wat morgen weer is. En wat we dan beleven...
Vandaar dat ik jullie met groot leedvermaak kan mededelen dat friture Het Smulhuis afgelopen woensdag aan haar drieweekse vakantie is begonnen. Haha, geen bamiballen en bolsjewieksjes voor jou Jos! Lijden zul je!